Waarom is een appèl voortaan een appel?

Wat is juist: appel of appèl?

---

Volgens het Witte Boekje (2006) is het allebei juist.
Volgens het Groene Boekje (1995) zijn appel en appél (streepje staat hier anders) mogelijk.


In het Groene Boekje (2005) staat echter alleen appel ('hoger beroep', 'sein tot verzameling'), zonder accent, terwijl in het boekje van 1995 nog wel appèl stond. Op deze verandering is nogal wat kritiek gekomen: veel mensen vonden appèl duidelijker. In het Witte Boekje (2006) worden appel en appèl allebei gegeven. Volgens de regels van het Groene Boekje is naast appel ook appél (verwarrend, het streepje staat niet zoals je denkt) goed, zoals op de website van de Nederlandse Taalunie te lezen is.


De woordenlijsten en -boeken van het Nederlands hebben al een lange knipperlichtrelatie achter de rug met het accent grave in appèl. In de eerste officiële woordenlijst van het Nederlands (Woordenlijst voor de spelling der Nederlandsche Taal van De Vries en Te Winkel, 1863) staat appèl. Van Dale neemt van zijn eerste (1872) tot en met zijn achtste druk (1961) ook appèl op. Daarna wordt het appel, onder invloed van het Groene Boekje van 1954, dat het accent grave schrapt. In het Groene Boekje van 1995 wordt het toch weer appèl, en in de uitgave van 2005 zoals gezegd appel.

Veel taalgebruikers vonden en vinden een accentteken op de e in appel nuttig, al wordt het in de brontaal (het Frans) zonder accent geschreven en zal er in een zin als 'De minister deed een appel op het gezonde verstand van haar partijgenoten' geen verwarring dreigen met'vrucht'.

Het woord appèl met accent grave is pseudo-Frans, want in het Frans komt in dit woord geen accent voor. Het wegvallen van het pseudo-Franse accent veroorzaakt geen verwarring met de vrucht, zoals vaak wordt gesuggereerd, want voor het vermijden van verwarring bestaat al een facultatief klemtoonteken, het accent aigue (appél). Dat mag altijd gebruikt worden om misverstanden te voorkomen.Vergelijk met voorkómen en vóórkomen.